Problem grzybicy jest przede wszystkim kojarzony z basenami, saunami lub siłowniami. Jednak w rzeczywistości zakażenie grzybami może nastąpić również poprzez kontakt ze zwierzęciem. Co należy wiedzieć o grzybicy odzwierzęcej? Czy jest niebezpieczna dla człowieka?
Przyczyny grzybicy odzwierzęcej
Problem grzybicy odzwierzęcej może przybierać różne postaci, co jest niejako uwarunkowane grupą grzybów. Chorobotwórcze grzyby można podzielić na dermatofity (wywołujące schorzenia skóry), drożdżaki oraz pleśnie. We wszystkich przypadkach rozwój grzybicy następuje w asyście pewnych czynników ryzyka. W pierwszej kolejności należy wspomnieć o dużej wilgotności i wysokiej temperaturze – w takim środowisku grzyby zyskują dogodne warunki do szybkiego wzrostu, co powoduje spotęgowanie choroby.
Innymi czynnikami sprzyjającymi rozwojowi grzybicy są:
- obniżona odporność
- niedobory żelaza w codziennej diecie
- mniej lub bardziej rozległe uszkodzenia skóry
Praktycznie wszystkie zwierzęta mogą okazać się nosicielami chorobotwórczych dermatofitów. W większości przypadków są to domowe zwierzaki (np. psy, koty, świnki morskie), bądź hodowlane (np. bydło, drób, króliki). Niemniej jednak warto też wspomnieć, że wiele przypadków odzwierzęcej grzybicy może pochodzić od dzikich zwierząt (np. gołębi).
Jak dochodzi do zakażenia grzybicą odzwierzęcą?
Infekcja dermatofitami pochodzącymi od zwierząt stanowi efekt bezpośredniego. Grzyby bytujące na skórze zwierzęcia w prosty sposób przedostają się do organizmu człowieka, co w krótkim czasie może spowodować rozwój grzybicy. W celu ograniczenia ryzyka zakażenia należy podjąć odpowiednie środki profilaktyczne, które pozwolą uchronić się przed grzybami:
- stosowanie środków ochronnych (jednorazowe rękawiczki) podczas pielęgnacji, karmienia, mycia zwierzęcia
- regularne czyszczenie i dezynfekcja środowiska życia zwierzęcia oraz innych akcesoriów, które są przez niego wykorzystywane (np. zabawki, kuweta, klatka, kojec, miski)
- ograniczenie bezpośredniego kontaktu ze zwierzakiem np. zrezygnowanie z przytulania, niewpuszczanie go do łóżka, do momentu jego całkowitego wyleczenia
Objawy grzybicy odzwierzęcej
Problem grzybicy u zwierząt może być bagatelizowany, bo w większości przypadków choroba rozpoczyna się od miejscowego świądu. Dopiero po czasie grzyby prowadzą do przerzedzenia sierści, a następnie postępującego łysienia oraz łuszczenia się skóry. Wówczas mamy pewność, że zwierzak jest zarażony dermatofitozą i należy szybko podjąć odpowiednie środki do przeciwdziałania chorobie.
Pojawienie się grzybicy odzwierzęcej u człowieka może w pierwszym momencie stwarzać trudności z diagnozowaniem. Symptomy są często mylone z innymi chorobami dermatologicznymi (np. rumieniem, atopowym zapaleniem skóry, łuszczycą). Dlatego dla uzyskania dokładnej informacji należy wykonać posiew zeskrobin, które pozyskuje się z fragmentu skóry objętej chorobą.
Osoby borykające się z odzwierzęcą grzybicą mają takie problemy jak:
- łuszczenie i pękanie skóry
- uciążliwe uczucie pieczenia
- zmiany zapalne na ciele o wyglądzie czyraków
- zmiany skórne o charakterze wysypki, zaczerwienienia, a nawet pęcherzy
- miejscowy świąd, który z czasem ulega rozprzestrzenieniu na pozostałe części ciała i nasileniu
- osłabienie wytrzymałości paznokci (zwiększenie ich kruchości), przebarwienia i pogrubienie
Bibliografia:
- Dworecka-Kaszak B. „Zwierzęta jako potencjalne źródło zakażeń grzybiczych u ludzi” Wiadomości Parazytologiczne 2008 54(2): 101-108.
- Grądzki Z., et. al. „Grzybica skóry psów i możliwość zakażenia nią ludzi” Medycyna Weterynaryjna 2001 57: 815-818.
